Dietetyk – Zawód, Specjalizacje, Zarobki, Perspektywy rozwoju

Dietetyka

Jako nauka – dietetyka łączy w sobie elementy różnych dziedzin, w tym wiedzę z zakresu biologii, biochemii, fizjologii, patofizjologii, higieny i profilaktyki zdrowia oraz medycyny klinicznej. Nauka o racjonalnym żywieniu człowieka na różnym etapie życia, obejmuje również znajomość zasad procesów technologii gastronomicznej i technologii żywności.

Dietetyka ogólnie staje się coraz bardziej popularna. Jako kierunek studiów, coraz więcej osób decyduje się ją studiować. Ponadto powstaje wiele kursów dietetyki, poradników czy wydarzeń promujących świadome odżywianie.

Dietetyk

Dietetyk to osoba posiadająca odpowiednie kwalifikacje, potwierdzone prawnie (wykształcenie w kierunku dietetyki). Dietetycy wykorzystują w praktyce naukę o żywieniu w sposobie odżywiania się i edukacji żywieniowej pacjentów.

Żywieniowcy, w zależności od ukierunkowania, specjalizują się w dietetyce klinicznej, sportowej, pediatrycznej, administracyjnej lub też dietetyce zdrowia publicznego. Każda z nich posiada wspólny mianownik – dbałość o prawidłowy sposób odżywiania się na co dzień.

Dietetycy zajmują się wsparciem indywidualnym oraz grupowym, wyposażają podopiecznych w zasady prawidłowego żywienia – w zdrowiu i chorobie.

Dietetyk jest specjalistą w zakresie żywienia, promocji zdrowia i edukacji żywieniowej. Według określonej przez Confederation of the Associations of Dietitians definicji, dietetyk to osoba posiadająca kwalifikacje z zakresu żywienia i dietetyki uznane przez władze krajowe. Ponadto wiedza ta wykorzystywana jest w edukacji jednostek i grup.

Definicja European Skills, Competences, Qualifications and Occupations (ESCO) charakteryzuje dietetyka jako niezależnego pracownika służby zdrowia, który poddaje ocenie wartości odżywcze względem wymogów populacji i jednostek indywidualnych. Porady dietetyka mają utrzymać zdrowie, zmniejszyć ryzyko utraty zdrowia lub przywrócić zdrowie człowieka.

Dietetyk pomaga zrozumieć zależności między żywieniem, a stanem zdrowia i samopoczuciem, dlatego wspiera edukację żywieniową m.in. poprzez wybieranie żywności odpowiedniej pod względem odżywczym, ilościowym i jakościowym. Liczy się również bezpieczeństwo i zrównoważenie zasad odpowiedniego odżywiania się.

Działalność dietetyczna to wielopłaszczyznowa promocja zdrowia i edukacja żywieniowa społeczeństwa, określona i sklasyfikowana prawnie.

Dietetyk zawód

Zgodnie z prawem:

• w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności (Dz.U. 2014 poz. 1145),
• obowiązującym od dnia 2015-01-01,
• na podstawie art. 36 ust. 8 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 674, z późn. zm.2),

określa się klasyfikację zawodu dietetyka w postaci załączniku do ww. rozporządzenia.

Dietetyk – klasyfikacja zawodu

Specjaliści (kod 2)
Specjaliści do spraw zdrowia (kod 22)
Inni specjaliści ochrony zdrowia (kod 229)
Dietetycy i specjaliści do spraw żywienia (kod 2293)
Specjalista do spraw dietetyki (kod 229301)
Pozostali dietetycy i specjaliści do spraw żywienia (kod 229390)

Dietetyk – klasyfikacja zawodu

Technicy i inny średni personel (kod 3)

Średni personel do spraw zdrowia (kod 32)
Dietetycy i żywieniowcy (kod 322)
Dietetycy i żywieniowcy (kod 3220)
Dietetyk (kod 322001)
Pozostali dietetycy i żywieniowcy (kod 322090)

Dietetyk kwalifikacje

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia, w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami od dietetyków wymagane jest posiadanie odpowiednich kwalifikacji (w tym dodatkowych) oraz określonej ilości przepracowanych lat pracy w zawodzie.

Każde z niżej wymienionych stanowisk, wiąże się z posiadaniem minimum jednego z wymienionych pod nim wymagań (ukończenie wymienionej szkoły z uwzględnieniem terminu rozpoczęcia kształcenia):

Starszy asystent dietetyki

— magister (kierunek dietetyka),

— od 1 października 2007 r. studia wyższe na specjalności dietetyka obejmujące co najmniej 1784 godziny kształcenia w zakresie dietetyki (uzyskanie tytułu magistra),

— przed 1 października 2007 r. studia wyższe na kierunku technologia żywności i żywienie człowieka o specjalności żywienie człowieka i uzyskanie tytułu magistra lub magistra inżyniera na tym kierunku (7 lat pracy w zawodzie dietetyka lub min. stopień naukowy doktora z zakresu dietetyki).

Asystent dietetyki

— magister lub licencjata (dietetyka),

— przed 1 października 2007 r. studia wyższe na specjalności dietetyka obejmujące co najmniej 1784 godziny kształcenia w zakresie dietetyki (uzyskanie tytułu magistra),

— przed 1 października 2007 r. studia wyższe na kierunku technologia żywności i żywienie człowieka o specjalności żywienie człowieka i uzyskanie tytułu magistra lub magistra inżyniera na tym kierunku (5 lat pracy w zawodzie dietetyka).

Młodszy asystent dietetyki

— magister lub licencjata na kierunku dietetyka,

— przed 1 października 2007 r. studia wyższe na specjalności dietetyka obejmujących co najmniej 1784 godziny kształcenia w zakresie dietetyki (uzyskanie tytułu magistra),

—przed dniem 1 października 2007 r. studiów wyższych na kierunku technologia żywności i żywienie człowieka o specjalności żywienie człowieka (uzyskanie tytułu magistra lub magistra inżyniera) oraz 3 lata pracy w zawodzie dietetyka.

Starszy dietetyk

— szkoła policealna publiczna lub niepubliczna o uprawnieniach szkoły publicznej:

• uzyskanie tytułu zawodowego dietetyk, lub
• dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe w zawodzie dietetyk, lub
• ukończenie technikum, lub
• ukończenie szkoły policealnej (uzyskanie tytułu zawodowego technika technologii żywienia w specjalności dietetyka), lub
• tytuł zawodowy magistra lub licencjata na kierunku dietetyka,

— przed 1 października 2007 r. studia wyższe w specjalności dietetyka obejmujących co najmniej 1784 godziny kształcenia w zakresie dietetyki (uzyskanie tytułu magistra),

— przed 1 października 2007 r. studia wyższe na kierunku technologia żywności i żywienie człowieka o specjalności żywienie człowieka (uzyskanie tytułu magistra lub magistra inżyniera) oraz 3 lata pracy w zawodzie dietetyka.

Dietetyk

— szkoła policealna publiczna lub niepubliczna o uprawnieniach szkoły publicznej:

• uzyskanie tytułu zawodowego dietetyk, lub
• dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe w zawodzie dietetyk, lub
• ukończenie technikum, lub
• ukończenie szkoły policealnej (uzyskanie tytułu zawodowego technika technologii żywienia w specjalności dietetyka), lub
• tytuł zawodowy magistra lub licencjata na kierunku dietetyka,

— rozpoczęcie przed dniem 1 października 2007 r. studia wyższe w specjalności dietetyka obejmujących co najmniej 1784 godziny kształcenia w zakresie dietetyki (uzyskanie tytułu magistra),

— przed 1 października 2007 r. studiów wyższych na kierunku technologia żywności i żywienie człowieka o specjalności żywienie człowieka (uzyskanie tytułu magistra lub magistra inżyniera)

Według International Standard Classification of Occupations (ISCO) Draft ISCO-08 Group, definiującej zawody związane ze zdrowiem – dietetycy, specjaliści do spraw żywienia, znajdują się w kategorii ISCO 08, z kodem 2265, zajmując się planowaniem i prowadzeniem programów żywieniowych w celu promowania zdrowia, zapobieganiu chorobom i leczenia schorzeń.

Dietetyk obowiązki zawodowe

Specjalista dietetyk może na wiele sposobów ocenić stan odżywienia pacjenta. Konsultacja, analiza, pomiary – to wszystko wpływa na dobranie odpowiednich zaleceń dietetycznych. W przypadku redukcji masy ciała, wprowadzenie diety zmniejsza ryzyko pojawienia się chorób cywilizacyjnych.

Dietetyk to zawód, który powinien wzbudzać zaufanie pacjenta, a zajmuje się:

Konsultacjami indywidualnymi i/lub grupowymi w tym:

– wymagania i znaczenie diety,

– sposoby przygotowania posiłków,

– planowanie i komponowanie posiłków,

– znaczenie składników odżywczych.

– oceną stanu zdrowia i odżywienia,

–  obliczaniem wartości odżywczych,

– pomiarem antropometrycznym:

– pomiary obwodów ciała,

– wysokość ciała,

– masa ciała,

– obwód bioder, talii, bioder, ramion,

– grubość fałdów skórno-tluszczowych,

– WHR stosunek obwodu talii do obwodu bioder,

– BMI wskaźnik masy ciała,

– WHtR stosunek obwodu talii do wysokości ciała.

• pomiarami dodatkowymi w tym m.in. analizą składu ciała,

Planowaniem diet i jadłospisów:

– opracowywania indywidualnych programów dietetycznych dla osób pragnących utrzymać zdrowie i sylwetkę,

– zastosowania diety według zaleceń (dobranie do jednostce chorobowej, np. coraz bardziej powszechna celiakia, gdzie konieczne jest stosowanie diety bezglutenowej)

Zastosowania suplementacji (jeśli wymagane) i środków specjalnego przeznaczenia żywieniowego w zależności od stanu zdrowia,

– nadzorowanie przygotowywania i podawania posiłków,

– monitorowanie spożycia i jakości żywności w trakcie opieki,

– obliczanie wartości odżywczych serwowanych potraw.

-popoc w układaniu różnorodnych diet (np. wegańska, wegetariańska, dieta kopenhaska, dieta dukana)

Edukacją żywieniową:

– planowanie, prowadzenie i ocena programów profilaktycznych,

– opracowywanie materiałów edukacyjnych,

– pokrycie zapotrzebowania energetycznego i na składniki odżywcze zgodne z zalecanymi normami.

– zarządzaniem żywienia, badaniami i treningami,

– konsultacjami interdyscyplinarnymi:

– lekarze,

– pracownicy służby zdrowia.

Dietetyka – specjalizacje

European Federation of the Association of Dietitians (EFAD) rozpoznaje trzy obszary specjalizacji dietetyków:

– dietetyk administracyjny,

– dietetyk kliniczny,

– dietetyk zdrowia publicznego.

Dietetyk administracyjny (administracja ochrony zdrowia), dietetyk food service

Działalność tej specjalności skupia się wokół sektora usług spożywczych, żywieniowych, cateringowych. Dietetyk jest odpowiedzialny za zapewnienie odpowiedniej wartości odżywczej potraw oraz jakości żywności.

Specjalista-dietetyk związany jest z punktami gastronomicznymi (zarządzanie usługami), instytucjami, otoczeniem społecznym. Dostarczanie pożywienia wiąże się z osobą lub grupami osób w stanie zdrowia lub w chorobie.

Dietetyk kliniczny

Specjalista dietetyki zajmuje się planowaniem, edukacją, nadzorem i oceną kliniczną opracowanego planu żywienia. Działalność skupia się na przywróceniu pacjenta do stanu zdrowia. Praktyka odbywa się w ramach podstawowej opieki zdrowotnej, jak również w placówkach opiekuńczych.

Dietetyk zdrowia publicznego, dietetyk zdrowia społecznego

Dietetyka społeczna związana jest z promocją zdrowia. Zajmuje się formułowaniem polityki związanej z żywnością i żywieniem. Dietetyk ma poprawiać lub utrzymać zdrowie wynikające z poprawnego odżywiania się, a tym samym minimalizować ryzyko chorób w podłożu żywieniowym.

Dietetyk skupia się na działaniach charakteryzujących się specyfiką grupy docelowej, w ten sposób pojawiają się specjalizacje w zakresie:

Dietetyka sportowa

Dietetyka ukierunkowana na poradnictwo żywieniowe dla osób aktywnych fizycznie. Obszar działania dietetyka odnosi się zarówno do sportowców zawodowych, jak również osób uprawiających sport rekreacyjnie, amatorsko. Dietetyk pomaga układać plany żywieniowe pod treningi jak również komponuje suplementacje.

Specjalista dietetyki sportowej posiada kwalifikacje umożliwiające poprawę sprawności (wyników sportowych) w określonej dyscyplinie.

Dietetycy sportowi zatrudniani są w ośrodkach sportu i rekreacji, centrach rehabilitacyjnych, poradniach dietetycznych, firmach cateringowych, klubach fitness i ośrodkach odnowy biologicznej.

Dietetyka dziecięca, dietetyka pediatryczna

Dietetyk zajmuje się opieką żywieniową niemowląt, dzieci i młodzieży, zarówno w zdrowiu jak i chorobie. Do obowiązków specjalisty zalicza się przygotowanie jadłospisów z uwzględnieniem wszelkich alergii i nietolerancji, schorzeń i zaburzeń odżywiania.

Edukacja żywieniowa w dietetyce dziecięcej skierowana jest zarówno do dziecka, jak i całej rodziny. Świadomość żywieniowa najbliższego otoczenia, ma największy wpływ na kształtowanie się przyszłych nawyków żywieniowych u dzieci.

Psychodietetyka

Specjalista posiadający wiedzę z zakresu dietetyki oraz psychologii – zwany psychodietetykiem – zajmuje się rozpoznawaniem czynników wpływających na zachowania żywieniowe oraz ich zaburzeniem.

Specjalista rozpoznaje możliwości skutecznego oddziaływania na zmianę zachowań w zakresie żywienia i wspiera terapię zaburzeń odżywiania np. w anoreksji, w bulimii.

Rozpoznanie przyczyn problemów oraz skuteczne konsultacje, sprzyjają utrzymaniu prawidłowej masy ciała, samopoczucia oraz zdrowia. Psychodietetyk uczy i motywuje pacjenta w osiąganiu zamierzonego celu.

Dietetyk wynagrodzenie- ile zarabia dietetyk?

Według kalkulatora zarobków (portal Pracuj.pl), w bieżącym roku podatkowym, średnie, rynkowe wynagrodzenie przysługujące na stanowisku dietetyka to 3200 zł brutto miesięcznie. Oznacza to również, że kwota netto

• na umowę o pracę wynosi 2344zł,
• na umowę zlecenie 2418zł,
• na umowę B2B 2647zł.

Na wysokość zarobków dietetyka wpływa wielkość miasta, w którym dietetyk pracuje, jak również zdobyte doświadczenie zawodowe i dodatkowe kwalifikacje.

W raporcie GUS z roku 2018, przedstawiono przeciętne zarobki średnich grup zawodowych branży medycznej (w tym dietetyków i żywieniowców) u których zaobserwowano spadek przeciętnego wynagrodzenia o 1,1% w stosunku do średniej ogólnej.

Dietetycy, w roku 2018 roku zarabiali mniej od techników biologicznych, rolniczych i specjalistów od technologii żywności, a ich przeciętne wynagrodzenie wynosiło 3362,01zł brutto:

• na umowę o pracę wynosi 2458zł
• na umowę zlecenie 2540zł
• na umowę B2B 2781zł

Według danych Głównego Urzędu Statystycznego, struktura wynagrodzeń dietetyków w październiku 2016 roku (przeciętne wynagrodzenia brutto pracowników zatrudnionych według wieku, grup zawodów: wielkich, dużych i średnich oraz płci) wynosiła odpowiednio:

Dietetycy i żywieniowcy:

Struktura wynagrodzeń według zawodów w październiku 2016 r.

– Główny Urząd Statystyczny Statistics Poland Warszawa 2018

Dane z 2019 roku wskazują, że przeciętne zarobki dietetyka w Polsce wynosiły od 2000zl netto do 2500zł netto. Wzrost liczby ludności – w tym osób borykających się z nadmierną masą ciała – oraz trend zdrowego odżywiania się sprawia, że nie tylko rośnie liczba osób kształcących się w tej dziedzinie, ale również wzrasta świadomość potrzeby specjalisty-dietetyka na rynku.

W związku z powyższym, oczekuje się korzystnych zmian zarobkowych w branży. Dietetyk swoją działalnością, może skupiać się na holistycznym podejściu do pacjenta.

Specjaliści wychodzą poza prywatne gabinety dietetyczne i udzielają się w branży sportowej, edukacyjnej oraz innych związanych z urodą (salony kosmetologiczne, studia odnowy biologicznej).

Dietetyk, Dietetyczka – perspektywy rozwoju w zawodzie

Otyłość i nadwaga to wciąż rosnący problem epidemiologiczny w Polsce i na świecie. Wiele osób marząc o idealnej sylwetce, szuka sposobów na szybkie schudnięcie.  Ponadto świadomość zagrożeń wynikających ze złego odżywiania się (w tym m.in. rosnąca liczba dzieci z potwierdzoną nadwagą i otyłości) sprawia, że zawód dietetyka cieszy się coraz większą popularnością.

Perspektywa pracy zawodowej

• publiczne placówki ochrony zdrowia,
• niepubliczne placówki ochrony zdrowia,
• szpitale wszystkich typów,
• poradnia dietetyczna,
• sanatoria,
• domy wczasowe,
• zakłady żywienia zbiorowego,
• domy opieki społeczne, inne placówki służb społecznych: żłobki, domy małego dziecka, matki i dziecka, domy dziecka
• placówki oświatowe,
• placówki edukacyjne zajmujące się żywieniem człowieka,
• organizacje konsumenckie,
• ośrodki badawcze,
• działy higieny żywności i żywienia zbiorowego stacji sanitarno-epidemiologicznych,
• przedszkola, stołówki szkolne i placówki znajdujące się przy internatach,
• placówki sportowe,
• kluby fitness, kluby sportowe, gabinety odnowy biologicznej,
• szkolnictwo (ukończenie dodatkowej specjalności nauczycielskiej),
• zakłady zajmujące się cateringiem dietetycznym,
• zakłady dostarczające posiłki do placówek szpitalnych i innych placówek żywienia zbiorowego,
• własna działalność gospodarcza związana z zawodem,
• portal internetowy (dietetyka, żywienie, zdrowie),
• przedstawiciel medyczny lub handlowy branży spożywczej,
• zakłady przemysłu spożywczego produkujące żywność,
• zakłady produkujące wyposażenie i sprzęt gastronomiczny.

Dietetyk na ratunek

Profilaktyka zdrowia – nadwaga i otyłość

Nadmierna masa ciała to czynnik zwiększający ryzyko zgonu – szacuje się, że jako przyczyna śmierci plasuje się na niechlubnym piątym miejscu. Według danych Narodowego Funduszu Zdrowia, już trzech na pięciu dorosłych Polaków ma nadwagę, a co czwarty jest otyły.

Otyłość cechuje się wzrostem masy ciała i tkanki tłuszczowej ponad normę (u kobiet o 30%, u mężczyzn o 25%). Nadwaga i otyłość, jako schorzenia dietozależne, wpływają negatywnie na stan zdrowia, samopoczucie i wygląd. Jako problem medyczny, jest przyczyną wielu chorób w tym sercowo-naczyniowych, układu oddechowego i nowotworów.

„Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO – World Health Organization) na świecie żyje około 1,6 miliarda ludzi z nadwagą, osoby otyłe to ponad 522 mln”

Dane WHO wskazują, że nadmierna masa ciała przyczynia się w Europie do przedwczesnych zgonów u ok. 10-13% społeczeństwa. Leczenie otyłości to również zwiększone nakłady finansowe na ochronę zdrowia – zatem otyłość wiąże się również z problemem ekonomicznym.

Walka z nadwagą i otyłością to zadanie dla żywieniowców. Narodowy Fundusz Zdrowia szacuje, że w perspektywie 6 najbliższych lat, ilość osób otyłych wzrośnie aż o 30%. Pomimo tego, że waga to najprostsze urządzenie antropometryczne, działalność dietetyczna wydaje się istotnym czynnikiem w profilaktyce zdrowia.

Otyłe dzieci częściej doświadczają problemów psychologicznych lub zaburzeń psychicznych.

Ryzyko wzrasta wraz z wiekiem. Są to problemy związane z niską samooceną, jak również zaburzenia zachowania. Ponadto, osoby z nadwagą są narażone na brak akceptacji i odrzucenie – w przeciwieństwie do szczuplejszych rówieśników

Nadmierna masa ciała – skutki

Lekarze pierwszego kontaktu na co dzień spotykają się w swojej praktyce zawodowej na problem nadwagi i otyłości u pacjentów. Powikłaniami nadmiernej masy ciała jest degeneracja zdrowia, w konsekwencji czego:

• rozwija się cukrzyca typu 2,
• pojawia się nadciśnienie tętnicze,
• występują zaburzenia lipidowe (choroby sercowo-naczyniowe),
• a ponadto: zespół bezdechu sennego, stłuszczenie wątroby, schorzenia układu ruchu, insulinooporność, zaburzenia hormonalne i emocjonalne, depresja, stany lękowe i inne.